πελαγικός

-ή, -ό / πελαγικός, -ή, -όν, ΝΑ [πέλαγος]

πελάγιος, πελαγήσιος, τού πελάγους

νεοελλ.

φρ. α) «πελαγικά ιζήματα»

γεωλ. αποθέσεις στον πυθμένα τής ανοιχτής θάλασσας που αποτελούνται κυρίως από υλικά προερχόμενα από θαλάσσιες οργανικές ή ανόργανες καθιζήσεις, με ελάχιστη παρουσία ή και πλήρη έλλειψη σωματιδίων προερχόμενων από χερσαία διάβρωση

β) «πελαγική ζώνη» — οικολογική υποδιαίρεση που περιλαμβάνει ολόκληρο τον ωκεάνιο υδάτινο όγκο.